بنام خداوندگاردل

موجیم و وصال ما ازخودبریدن است/ساحل بهانه ایست، رفتن رسیدن است

مهدیا، توآنی که توفیق همگانی.

مهدیا، داد ازناشناسی ات وفریاد ازنشناختن.

مهدیا، هروقت آیی برای من دیراست.

مهدیا، مرااز آنانی قرارده که چون صدایشان می کنی خاطرخواهانه وفروتنانه اجابت می کنند.

مهدیا، به مهدیا گفتن خوشیم به جواب خوشترم بدار.

مهدیا، چرازتو نخواهم که تاروپودم نیازاست وتوبه خواسته هایم دانایی وداناترینی.

مهدیا، خوش دارم جوانی ام را به عطش واشتیاق ودلدادگی خویش تعالی بخشی واین روزگار را برایم دلپذیرسازی.

مهدیا، یاری ام ده تا بی وفاوهرکاره نیاشم وبا ناکسان به هرراهی وهرجایی جانگذارم .

مهدیا، حج عارفانم آرزوست.

مهدیا، تورا ذکرخدامی دانم ازاینرو با تو به سخن می نشینم تا آرامش ازدست رفته ام را بازستانم ونگذارم کسی آنرا به یغما برد.

مهدیا، درعروج عاشقانه در راه آسمانیت، من درصفهای پایانی نباشم.

مهدیا، هرگز این غرور جاودان رااز من مگیرکه مزیّن باشدوجودم ازیامهدی ادرکنی.

مهدیا، جمعه انتظار تورا می کشد وچون ازظهربگذرد وتونیایی ناامید، پایان روز، هنگام غروب همه رادلگیر می کند .